Sei su Telegram? Ti piacciono le nostre notizie? Segui il canale di SiciliaFan! Iscriviti, cliccando qui!
UNISCITI

Tra le favole siciliane raccolte e raccontate da Giuseppe Pitrè ce n’è anche una che si chiama La Mammadràa. La storia è datata 1870 circa e rappresenta un altro importante esempio di quella narrazione che si tramanda da secoli. La riportiamo, naturalmente, in lingua siciliana.

La Mammadràa racconto siciliano

‘Na vota cc’era ‘na matri e avia ‘na figghia fimmina; e si chiamava Rusidda. ‘Na jurnata cci dissi: — «Rusidda, Rusidda, pìgghiati lu munnidduzzu e va jetta la munnizza.» La picciridda pigghiau lu munnidduzzu, e iju a jittari la munnizza. Cc’era un puzzàngaru, e sta munnizza la iju a jittari ‘nta stu puzzàngaru. A lu jittari la munnizza, cci cadiu lu munnidduzzu. A sta picciridda cci avianu dittu ca dintra lu puzzàngaru cc’era la Mammadràa: si vôta e dici: — «Mammadràa, dunami lu munnidduzzu».

La Mammadràa, cci arrispunníu: — «Cala, cala, e pigghiatillu.» — «No, ca tu mi manci;» ci dici la picciridda. — «No, ca nun ti manciu; pi l’armicedda di mè figghiu Cola, ca nun ti manciu.» — «’Nca comu hê scinniri?» — «Metti un pedi ccà, un pedi ddà, e scinni.» La picciridda pi lu scantu ca sò matri la vastuniava si nun cci purtava lu munnidduzzu, scinníu. Comu la Mammadràa la vitti ddà jusu, si l’abbrazzau tutta: — «Oh chi si’ bedda, Rusidda mia, chi si’ bedda! Scupami sta casa».

La picciridda si misi a scupari. — «Chi trovi ‘nta sta casa?» — «Munnizzedda, tirricedda, comu l’àutri cristianeddi.» «Cercami sta testa. Chi cc’è ‘nta sta testa?» La picciridda la misi a circari, e dici: — «Piducchieddi, linnineddi, comu l’àutri cristianeddi.» — «Cercami stu lettu. — Ora chi cc’è ‘nta sta lettu?» — «Cimiceddi, purciteddi, comu l’àutri cristianeddi.» — «Chi si’ bedda, Rusidda! ‘Nta ssa frunti ti putissi nasciri ‘na stidda, ca di lu sblennuri, tutti s’hannu a calari l’occhi pi taliàriti. Ch’è bedda sta testa! ‘Nta sta testa ti putissiru nasciri capiddi comu fila d’oru; e quannu ti pettini, d’un latu ti putissiru càdiri perni e diamanti, e di l’àutru latu frumentu e òriu!».

Poi si la purtau ‘nta ‘na cammara e cc’eranu robbi vecchi e robbi novi. Accumenza di li quasetti, un paru belli e un paru tinti: — «Quali vôi di chisti?» Rusidda cci dissi ca vulia li cchiù tinti. — «E io ti vogghiu dari li megghiu,» cci dissi la Mammadràa. Poi la cammisa, e idda si pigghiau la cchiù vicchiaredda. Poi la vesta, idda vulia la cchiù vecchia, e la Mammadràa cci detti la cchiù nova. Poi l’àutri cosi, sina ca la vistiu tutta di novu e cu bell’àbbiti ca paría ‘na pupidda di Girmania. All’urtimu cci detti ‘na summicedda di dinari, e si nn’acchianau.

Comu sò matri, la vitti: — «Oh chi biddizzi! e comu addivintasti accussì?» E Rusidda cci cuntau tuttu chiddu chi cci avia succidutu. Sapiti com’è ‘nta lu vicinanzu! ‘Na cummari sua accuminzau a spijàricci tutti cosi, e la matri di Rusidda cci cuntau lu ‘nchinu di la ‘mpanata. Sta cummari avia ‘na figghia ladia quantu li botti di lu cuteddu, e cci dissi: — «Talè, a la matri, lu vidi a Rusidda quanti cosi cci detti la Mammadràa? Va jetta puru la munnizza, poi jetti lu munnidduzzu dintra lu puzzàngaru e poi cerchi di faritillu dari di la Mammadràa».

Chidda accussì fici; pigghiau lu munnidduzzu e tunnu di palla lu jittau cu tutta la munnizza. — «Mammadràa, Mammadràa, dammi lu munnidduzzu!» — «Cala, cala, e pigghiatillu.» Idda senza farisi priari tantu, misi a scinniri ‘nta lu puzzàngaru.

La Mammadràa la fici scupari e poi cci dissi: — «Chi cc’è ‘nta sta casa?» Dici: — «Munnizzazza, tirrazza comu l’àutri cristianazzi.» — «Cercami sta testa; chi cc’è ‘nta sta testa?» — «Piducchiazzi, linninazzi comu l’àutri cristianazzi.» — «Cònzami stu lettu; dimmi: chi cc’è ‘nta stu lettu?» — «Cimiciazzi, purciazzi, comu l’àutri cristianazzi.» — «Chi si’ brutta! cci dici la Mammadràa; chi ‘nta sta frunti ti pozza nasciri un cornu fitenti; di sti capiddi ti pozza cadiri d’unu latu fumeri, e di n’àutru latu stercu fitenti!» S’arricriau sta picciridda!

Poi si la trasíu ‘nta ‘na càmmara unni cc’eranu robbi vecchi e robbi novi; cci metti davanti li quasetti, e cci dici: — «Quali vôi di chisti dui?» — «Quali vogghiu? li boni!» — «E io ti vogghiu dari li tinti!» Poi cci metti pi davanti la cammisa: la stissa cosa; poi la vesta, puru lu stissu, sina ca la vistíu di ‘na criatazza di casa. A la finuta, dùnacci un timpuluni: — «Vattinni!» e si nn’acchianau. Sò matri comu la vitti spuntari: — «Figghioli, figghioli! e sta cosa comu avvinni!» — «La Mammadràa fu.» Accuminzaru li sciarri ‘nta li dui cummari, ma la matri di Rusidda arristau ricca, e chidda, làdia e pizzenti. E accussì lu Signuri castía la ‘mmiriazza.

Articoli correlati